Aborcja i dzieciobójstwo

Temat kontrowersyjny, ale bardzo aktualny.

Co sądzicie na temat aborcji? Uważacie, że każda kobieta ma prawo do decyzji, czy może przeciwnie - jest gwałtem na życiu ludzkim i powinna być karana tak jak morderstwo?

skopiuję moje wypracowanie, które napisałam na starym forum. nie mam w tej chwilii czasu aby rozpisać się znowu.

mhm. Dużo się teraz mówi i słyszy o aborcji. Zaczęło się robić głośno wokół aborcji, wszystkie niemalże kobiety stwierdziły jedno: "Mój brzuch i wara im od niego!". Trudno zaprzeczyć, że brzuch ich, ale wcale nie jest to jednoznaczne z usuwaniem. Widzicie, moim zdaniem zapomniano, iż waży się los nie brzucha, ale dziecka. Dziecka, czyli życia ludzkiego. Usunąć to znaczy zabić! I na Boga, nie bójmy się używać tego słowa! Skąd tyle delikatności u ludzi, którzy podejmują się wyrzucenia swego dziecka do zlewu, a później uważają to za zbyt ordynarne słowo. Jak mi przeszkodzi człowiek, to też powiem: "Ja go nie zabiłam, tylko usunęłam, bo przeszkadzał mi w życiu!". Nie chcę oceniać ludzi, którzy są innego zdania niż ja, ale wiem jedno: "Jeśli człowiek robi głupoty w życiu, a konsekwencje zrzuca na niewinnych, to coś tu nie gra". Zdaję sobie sprawę, że nie każda dziewczyna na matkę się nadaje. Myślę, że z narodzonym dzieckiem są także różne wyjścia: można oddać do wychowania - adopcji lub choćby do Domu Dziecka. I nie prawda, że to dziecko będzie miało straszne życie. Więc lepiej, żeby nie żyło? Każdy i za każdą cenę chce żyć. Nie mamy prawa decydować o cudzym życiu. Czy nikt nie zastanawiał się nigdy, co czuło zabijane dziecko, co powiedziałoby gdyby mogło i jak bardzo chciało żyć i mieć coś do powiedzenia w kwestii własnego życia!? Ale nie. Wraz z życiem ludzie odbierają tym dzieciom wszelkie prawa. Chciałabym uzyskać jedną odpowiedź: "Czemu temu, że było po prostu "wpadką"? Szkoda, że są tacy co potrafią obarczać innych za swą głupotę i nieodpowiedzialność. Na koniec jeszcze jedno; śmieszą mnie te wszystkie dziewczyny mające 16., 17. lat [ tyle co ja sama , które uważają się za takie dorosłe i doświadczone by rozpocząć współżycie. Jeśli jednak przychodzi do konsekwencji ich dorosłości to załamują ręce i z płaczem stwierdzają, że są młode, niedoświadczone, niedorosłe, by wychować dziecko. Cóż, widać jak łatwo człowiek zmienia zdanie dla ratowania się z kłopotów. Szkoda, że potrafi to robić nawet za cenę cudzego życia. Chcę jeszcze zauważyć, wcale nie twierdzę, że poczęcie dziecka mając od 15. do 18. lat; dziecka nieplanowanego i niechcianego jest przyjemnością. Zdaję sobie sprawę, że młoda dziewczyna z dzieckiem ma trudne życie. TYLKO KTO TU JEST WINNY? PRZECIEŻ NA PEWNO NIE DZIECKO. Do pewnych zadań należy dojrzeć, ale przede wszystkim powinno się w pewnym momencie życia zdać sobie sprawę, że nie jest ono zabawą i trzeba nauczyć się wyzbycia choć części egoizmu, który pozwala na robienie krzywdy innym. Osobiście wiem jedno. Nikogo nie zmusi się do miłości, macierzyństwa czy ojcostwa. Natomiast ja bym nie usunęła. Mieć dziecka bym oczywiście jeszcze (i dość długo) nie chciała, ale jeśli zrobiłabym głupstwo to ucierpiałabym za nie sama. Może i zmarnowałabym sobie życie, ale dałabym żyć komuś innemu, komuś kto przecież też ma do tego prawo i nie zawinił nic. I może to byłoby moim szczęściem...

"Aborcja to najgorsza rzecz jaką można zrobić.
Zabić nienarodzone dziecko z własnej krwi i własnego ciała.
Powinna być bezwzględnie zakazana.
Może nie licząc przypadku, kiedy dziecko może zagrozić życiu matki.
Ja bym się nigdy na coś takiego nie zdobyła. " by Kalafiorek

Ja sie w pełni zgadzam z tą wypowiedzią.
Dobra może nie chce tego dziecka ale nich je urodzi i pozwoli chociaż komuś je wychować.Niech to dziecko żyje przecież życie to nie to samo co sytuacja "Nie chcę tej bluzki to ją wyrzucę!" czy coś w tym stylu....

Pamiętnik nienarodzonego dziecka:

5 października

Od dzisiaj żyję. Rodzice, jeszcze o tym nie wiedzą, ale już jestem. Mam być dziewczynką- blondynką o niebieskich oczach. Wszystko to już jest ustalone, nawet to, że będę kochać kwiaty.

19 października

Niektórzy twierdzą, że jeszcze wcale nie jestem osobą i że tylko moja mama istnieje. Ale przecież ja jestem prawdziwą osobą, tak samo jak okruszynka chleba jest chlebem. Mama istnieje i ja też istnieję.

23 października

Już zaczęłam otwierać usta. Pomyślcie tylko, że mniej więcej za rok będę się śmiać, a potem mówić.Wiem,że moim pierwszym słowem będzie: MAMUSIA

25 pażdziernika

Dziś zaczęło bić moje serduszko. Odtąd będzie bez chwili odpoczynku bić przez całe moje życie. Po wielu latach zmęczy się ustanie, i wtedy umrę.

2 listopada

Codziennie jestem troszeczkę większa. Zaczynają się kształtować moje rączki i nóżki. Ale będę musiała długo czekać, zanim zdołam stanąć na tych nóżkach i pobiec w ramiona mamy, albo zanim te małe rączki potrafią narwać kwiatów i objąć tatusia.

12 listopada

Na rączkach zaczynają mi się tworzyć paluszki. Jakież są śmiesznie mała! Będę nimi mogła głaskać mamę po włosach.

20 listopada

Dopiero dzisiaj mama dowiedziała się od lekarza, że żyję tutaj, pod jej sercem. Ach, jakże musi być szczęśliwa! Cieszysz się mamusiu?

25 listopada

Mamusia i tatuś chyba już myślą o tym, jakie mi dać imię. Ale przecież nie wiedzą, że jestem dziewczynką. Chciałabym mieć na imię Kasia. Robię się już taka duża.

10 grudnia

Rosną mi włoski. Są miękkie i błyszczące. Ciekawe jakie włosy ma mamusia?

13 grudnia

Już niedługo będę widzieć. Wokół mnie jest ciemno. Gdy mamusia wyda mnie na świat, będzie tam pełno słońca i kwiatów. Ale najbardziej chciałabym zobaczyć mamę. Jak wyglądasz, mamusiu?

24 grudnia

Ciekawe, czy mama słyszy szmer mojego serduszka? NIektóre dzieci rodzą się chorowite. Ale moje serce jest silna i zdrowe. Bije tak równo: puk-puk, puk-puk. Bedziesz mieć zdrową córeczkę mamusiu!

28 grudnia

Dzisiaj

moja mamusia

mnie zabiła.

Dinuś nie rób tak więcej...teraz smutno mi jest Crying or Very sad

To jest nawet potwornie smutne.
Ale i tak samo prawdziwe..

Właśnie gdzieś to znalazłam... I mi się tak msutno zrobiłam,ale stwierdziłam, ze i tak wkleje... Sad

Taak... Smutne, przerażające... I nie dokońca realne. Takie typowe anty-aborcyjne dzieło.
Ja aborcji jestem przeciwna, ale nie w 100%. Według mnie konstytucja jest dobrze napisana i 3 przypadki, które dopuszczają aborcję są słuszne.
***

Tak się złożyło, ze osttanio z koleżankami przeglądałyśmy artykuły o dzieciobójstwie. Może ten problem nie leży dokładnie w sednie aborcji, ale chyba nie ma sensu zakładać nowego tematu.
Według Was matka zabijająca nowonarodzone dziecko działa pod wpływem wstrząsu poporodowego, czy jednak zdaje sobie sprawę z tego co robi? Dlaczego nastolatki ukrywają ciążę i rodzą w niehigienicznych warunkach? Czy naprawdę nie mają z kim o tym porozmawiać? Nikt im nie pomaga, nie radzi co zrobić? Dlaczego młoda matka nie skorzysta z otwartych okien w szpitalach, tylko zabija noworodka?

Strach... A nie boją się zabić? To mnie nie przekonuje.

Skoro już urodziła... Nie mogę tego pojąć, skoro urodziła dziecko, żywe dziecko, mogłaby zamiast wrzucać je do studni z wodą, albo śmietnika, zanieść do szpitala, nie podając danych zostawić w tzw. otwartym oknie... Jej dziecko by żyło. Dziewczyna, któa morduje noworodka nie powinna się nazywać matką. Dla mnie to morderstwo. Oczywiście są zdarzenia, które skłaniają do współczucia dla takiej dziewczyny, jednak fakt pozostanie faktem, zbrodnia zbrodnią. Zawsze jest jakieś alternatywne wyjście, po prostu nie zawsze je dostrzegamy.